Kαι κάπως έτσι...

Και κάπως έτσι σου έρχεται μια επιθυμία να πεις  όσα σκέφτεσαι όσα φροντίζεις να έχεις καλά φυλαγμένα στην άκρη του μυαλού στη μέση της ψυχής,να νιώσεις ελεύθερος ,άνετος γεμάτος από τη λύτρωση ότι φύγαν αυτά που σου τρώγανε το είναι που σου μαύριζαν τον κόσμο σου τον ευαίσθητο κόσμο της ψυχής σου....
 Αλλά που να τα πεις;
Ποιος είναι αυτός που θα τα ακούσει με ευλάβεια και σεβασμό?
Που είναι αυτός ο άνθρωπος που θα βάλει πίσω τα δικά του εγωιστικά θέλω και θα γίνει μαξιλάρι να γείρεις την ψυχή σου?
ΚΑΝΕΝΑΣ!!!!!
Γεμίσαμε με εγωιστές ..φουσκωμένα από έπαρση άτομα
Από μιζέρια και γκρίνια ,που τους νοιάζει ο εαυτουλης τους και μόνο αυτός
Που πριν προλάβεις να ανοίξεις το στόμα σου έχουν να σου πουν ότι τάχα μου
κάτι πιο σοβαρό τους συμβαίνει
Και λες μα να σε βοηθήσω ,πες μου όταν με χρειαστείς και δε σου λέει ποτέ αλλά σε βάζει στη γωνία σαν παλιό χρησιμοποιημένο παιχνίδι που ποτέ ίσως δεν το διάλεξε με χαρά για να παίζει αλλά το φορτώθηκε από ανάγκη γιατί κάποτε κάποιοι με χαρά του το κουβάλησαν νομίζοντας ότι θα του αρέσει....
Και τότε έρχεται η απογοήτευση ,οι ενοχές πως ίσως κάτι δεν κάνεις καλό,το ψάχνεις,το ζυγίζεις
του δίνεις διάφορες διαστάσεις μπας και καταλάβεις
Αλλά μπα...οι απορίες όσο πάνε και θεριεύουν και χρειάζεσαι πολλή δουλειά ..και εκείνη την κατάλληλη στιγμή που όλα γυρνάνε ανάποδα στο μυαλό σου και λες...ΦΤΑΝΕΙ
Πας παρακάτω αλλάζεις νοοτροπία και ιδιοσυγκρασία δε σε πειράζουν πια όσα σε πείραζαν
γιατί ξέρεις πως όποιος είναι λογικός και ανυστερόβουλος θα δει κάτι καλό κάποια στιγμή και σε σένα και θα σε εκτιμήσει δεόντως
Η στιγμή θα έρθει κάποτε που θα δικαιωθείς και θα δικαιώσεις και όσους σε στήριξαν με όποιο τρόπο
Θα έρθει και μαζί με τη λύτρωση σου, θα δώσει στον καθένα ότι του αξίζει

  • Προσοχή!!! η ζωή μας η ίδια αν δεν της φερθούμε καλά και σωστά είναι ο μεγαλύτερος εκδικητής μας

Συνολικές προβολές σελίδας