Χάνεται ανελέητα η ζωή και ούτε καν μας ρωτάει,πόσα ζήσαμε? πόσα θέλαμε να ζήσουμε?
Τι ευκαιρίες αφήσαμε και χάθηκαν είτε από παρέμβαση άλλων είτε γιατί η ζωή δεν στάθηκε γενναιόδωρη με σένα όσο με άλλους
Τι όνειρα θάψαμε βαθιά στις άκρες του μυαλού και της ψυχήςΤι κακές συγκυρίες δεν μας άφησαν καν να υλοποιήσουμε τα απλά καθημερινά μας Θέλω
Το μόνο που αφήνει αλώβητο και δεν δεν μπορεί να αλλοτριώσει αν εμείς δεν τον αφήσουμε είναι η ψυχή μας,το πνεύμα μας...
Η ψυχή μένει πάντα νέα ...
Ίσως ει πάνω σημάδια,άλλοτε βαθιά σαν χαρακιές από μαχαίρι κοφτερό,κι άλλοτε απλά τσαλακώματα αλλά μένεις αιώνια νέα...
Έχει τη ροδαλότητα από τα μάγουλα μωρού,το γέλιο το αθώο ενός χαρούμενουπαιδιού και τα χρώματα μιας πολύχρωμης πεταλούδας
Πρέπει να φροντίζουμε να την κρατάμε έτσι γιατί μόνο η ψυχή και το πνεύμα μας είναι η παρακαταθήκη που αφήνουμε πίσω μας όταν εμείς δε θα είμαστε πιά εδώ
Είναι εύκολο αρκεί να έχουμε τη δύναμη και τη διάθεση να προσπαθήσουμε γι αυτό...υπάρχουν άνθρωποι που βλέποντας τους σε παρακινούν να γίνεις έτσι κ εσύ να ζεις απλά και καθαρά την κάθε στιγμή σου να ενθουσιάζεσαι σαν μικρό παιδί και ας μετράς χρόν ια στην πλάτη σου,να ΖΕΙΣ...αυτό μόνο φτάνει
Ας παραδειγματιστούμε από θετικά χαρούμενα και ζωντανά άτομα κι ας φροντίσουμε η ψυχή μας να είναι για πάντα ένα γελαστό και ροδαλό μωρό